Bir umuttu yaşamak.
Rüyalardan gerçek çalmak.
Bak ardına yere düşen kırıntılar mı
Bak gökyüzüne yitirdiklerin mi
Hangisi sevgi kadar nefret oldu sana
Hangisi geleceğine inandırdı seni.
Yok ettiği bir hikayede.


Bir umuttu yaşamak.
Aşk tadıyla nefes almak.
Şimdilerde yenildik.
Hiç olmadığımız kadar devrildik.
Söylesene.
Parçalanmış bir kadeh artık şehir.
Baktığım her yer seni soruyor gözlerime.
Gözlerimle tanışmış mıydın hiç ?


Bir umuttu yaşamak.
Sonsuzluğu onsuzlukla sınamak.
Sitem edilmiş bir düne,
Benzemiyor zaman hiçbir şimdiye.
Topla bütün geleceklerini.
Son kez sor kendine.
Sen nerdesin ?
Artık o nerde ?


Bir umuttu yaşamak.
Beklemek kıyısında köşesinde bir yerlerin,
Sırası çalınan bir çocuk gibi,
Tanışmak yalnızlıka
Ve birazda ona taşınmaktı aslında.
Şimdi dediğim her anıma tuz,
Yalnızlık dediğim her güvene merhaba demiştim.
Gülüşlerim karalama kağıdı,
Oysa, oysalarımız vardı bizim.
Hiçbiri " o " etmedi.


Bir umuttu yaşamak.
Olmadığımız herşeye yavaşça benzemek.
İnsanları sevdikçe,
Kendimizden nefret etmek.
Ve artık " artık " oldu hayallerimiz.
Ne bıraktığımız yerde bize yakın.
Ne biz, sen ve ben olacak kadar tek.
Saatlerimize düşman,
Ölümü özler olduk;
Duvara attığımız her çizikte.


Bir umuttu yaşamak.
Kaybettik biz.
Pencerede beklediğim günler az,
Gözyaşlarım bedel diye satılır oldu.
Zaman yeni yaralar açtı.
Kanayan eski yaralarıma
Kimse sana, senin gibi gelmez.
Bir başkasının olurken.
Unuttun mu nefesini ?
Onsuz yaşayamazdın sen.


Bir umuttur yaşamak.
Sonumuz olan herşeye,
Haydi "Son bir kez daha!" demek.
Bilsen bile o sonu,
En başlangıç gibi sevmek.
Biraz inandığın kadar yalan,
Biraz inanmadığın kadar gerçek ısmarla şimdi.
Kendini terk ettiğin o gün,
Unutma..
İnsan sevdiği kadar ihanet edermiş;
Daha büyük bir sevgiye..


" Bir " umuttur yaşamak.
Bir defa sevip,
Bin defa ölenler anlar...


Vesselam