Süzülen her yaştır artık sokaklar.
Kalan için ağlamak,
Giden için dönmek,
Ve ihtişamlı maskeler,
Söylenen her yalan gibi,
Bir gerçek fısıldar.


Tadımlık acılar kazandı.
Ve biz masal olduk uykudan önce,
Okundukça bittik.
Sonumuz hep aynı,
Rollerimiz kadar sevildik.


Hatırladın mı ?
Unuttuklarını.
Sesin sesime uzak,
Yeni bir ayrılık gibi ağladık,
Doğmayan bir bebekte kaybettiğimiz aşka.


Yaşıyor gibiyim.
Artık daha az bir cümleyim.
Papatyalarda ki sevmiyorum,
Kaybedilen her yolun sonuyum.
Bir harf kadar uzağız şimdi.
İkimizden biri.
Bu ayrılık için,
Fazla diri.


Ölüyor gibiyim.
Geçtikçe artıyor.
Sırtımda bilenmiş her ihanet,
Ve şimdi kırılmış bir zincir hayat.
Özgürlüğü unutmuş bir kölenin hissi,
Sahibini arayan her kurşundu.
Aşkı ıskalayan.


Bir kaç fotoğraf kaldı.
Yakmak söndürmezdi dipteki ateşi.
Sabahlar kaldı biraz.
Geceden kaçan bir sevgili.
Yaşam kaldı biraz,
Ölümü özleyen bir acemi.
Ve sen kaldın biraz,
Benden geriye.
Ceset misali.


Dünlerim artık bugün,
Yarınlarım artık dün,
Ve bugün hiçbir zaman o gün olmayacak.
Başka aşka misafir,
Birbirimize yazdığımız her senaryo,
Bir başkasının oyunu olacak.
Kazanmanın kaybetmek olduğu o an,
Şimdi başkasının olacan.


Hoşçakal gibiyim.
Bize ayrılmayan her sürenin başı,
Karalama defteri gibi,
Temize geçirilen hep başkası.
Sana el’leriimi verdiğim çocuk,
Vedalarınla büyüdü.
Ve sen bir başkasının hayatı.
Ve ben artık olmayan her ’artığım’



Gözümden düştüğün her yaşla beraber,
Sen gibiyim.
Kaybettik artık bizi.

Vesselam