Ekşi bir şaraptı hayat.
İhtiyar içinse hayattı şarap.
Yırtılmış paltosu.
Belkide geçmiş dolu için.
Sakladıkları gözlerindeydi bu gece.
Parası bitmişti.

İhtiyar gülüyordu bu gece.
İçi çalmaya hazır bir saat,
Mahkumiyeti sevmişti o,
Özgürlük en büyük tutsağıydı bir zamanlar.
Baktıkları sözlerindeydi bu gece.
Umut etmek için çok geç.
Zaten parasıda bitmişti.


İhtiyar insandı bir zamanlar.
Kaybettikleriyle öğrendiği bir yaşamı,
Hileyle kazandığı sevdaları vardı.
Şarabından önce çayı,
Son sözünden önce,
Önsözleri vardı hayata her birini çaldılar.
Gidenleri geçmişindeydi bu gece.
Sustukları çok uzakta şimdi.
Huzur muydu kalan ?

İhtiyar evliydi bir zamanlar.
Mutsuzluğa bağlamıştı mutluluklarını.
Terk edildiği o kış,
Alev alevdi yaşadıkları.
Umut dolu bir hapishane
Özgürlük haritasıydı ranzası.
Gücün bedelini yaşıyordu ihtiyar.
Yalnızdı.

Sanki geri dönecekti.
İhtiyar ihanet etmişti kendisine.
Bu gece anma vaktiydi o güzel günleri,
Sıcacık ekmek misali,
Ucundan koparıp,
Eh birazda fırça yediği.

Mahallenin ağır abisiydi bizim ihtiyar.
Yokuşlu sokakları da ağır ağır çıkardı.
Kimi zaman bir yetime baba,
Kimi zaman çok zengin sanırdı kendini.
Kendine verdiği görevdi,
Yaşanmamışları yaşanmış sanmak.
Şarabı bitmişti bu gece.
Hayallerini bulması lazımdı.
Sahi ya,
Nerdeydi şu kefen parası ?

Vesselam.