Aklıma ne gelsin de kalbime söyleyim diye
Uyandırdım gözlerimi olası bir yarına
Aşk her vaktin imkanı güçlü bir şiirdi
Dostluk uzun soluklu bir hamle
Çocuk yiğit bir tazelikti
Ben bunları çok çok giyinip soyundum
Kadınsa artık sabrımın yetmeyeceği bir hengameydi
Havayı toprağı suyu düşündüm bir an
Hiç bilmeyi beceremediklerim arasındaydılar
Ateş dilimi maşa yapıp tutabildiğim tek yalnızlık değildi elbet
Ama oda herkesindi
Sonra Sonra sen evet sen geldin içime
Elma ısırmış gibi tatlandı ağzım
Seni salayım bi içimin ovalarına dedim
Nefsime bindirip şahlandırayım kelime kelime dedim
Nefes nefese kalan bir sevişmiş gibi
Takatimi tüketeyim
İşte o sen kimdin
Neredeydin nasıldın niceydin
Hangi kının içinde kılıçtın
Hangi yolun tozu toprağı
Hangi çilenin mutlu sonuydun
Bilemedim hangi asil soylunun cillop cocuğuydun
Yeminle inanılan kutsaldın din gibi
Seni uyanma ihtimalimi içimden çıkarıp
Davet edecektim kıyamete kadar gelecek herşeyi
Hatta kıyameti
Ama hala seni söyleyemedim kalbime
Çünkü hala aklıma gelmedin...