Ben bugün gözlerinden inen bir adamım
Müstear ismim “muhbir”
Çaşıtlık kuluçkalı bir bahaneyle
‘Hiç kimseye’ söylediğim aşkın ilk adımı olacağım
İçime yığılı çelenklerin gölgesiyle
Ölmekten korkmayan biriyle yatacağım
Aklı olan her suç günahtır biliyorum
Katil olan bilir en iyi ölçüyü
Ben ki üzerinde mazinin öldüğü nice benim
Kalbi ılıman süslerime bakıp aldanmayın
Şiirden daha çok şeyler de var ben de
Bir türkünün ıslıkladığı yalnızlıklarım mesela
Ve çürümüş gökyüzünün ışıksız yıldızlarında
Var ettiğim halklarım var benim
Ben ki bir süngüyüm kurşunu biten askerlerin tüfeğinde
Ölümün her an saf değiştireceği bir savaşta
En canlı yaşayanım
Bilen bilsin diye değil yaşıyor olmam
Ben en çok daha sonrasına aşığım
İçin de kıvılcımlar parlayacak kavisli yarınlar mesela
Mısmıl olmayan bir kalbin şahlandığı kadın
Kanında uçuşan sevdalara eşlik ederek gelecek gibi
Şenlenip coştuğunda sesi
Ve gözlerinde gösterdiği her korkuyu sakıncasız
Söyleyebildiğinde hilafsız
İşte ben ona aşığım
Kaç yıl yaşadığımı saymasın ne olur sevenlerim
Daha kaç zaman yaşayacağımı kimse bilmezken
Her an ölmenin arkasından var edildiğim ana aşığım