Seni aramıyorum,beni soruyorum!
Beni bulsam sen de olacaksın.
Hala yarın sınavda ne çıkar korkusuyla yaşıyorum.
Bilmemekten değil,kendime yenilmekten korkuyorum!
Hiçbir yerde nefes harcamadan her yerde var olmak istiyorum.
Birgün bütün tanrılarımı bırakıp giderken kendimle alıp vereceğim hesabım kalmasın istiyorum.
Çünkü bu hayatta ne işe yaradım,
nasıl ve niçin yaşatıldım hiç bilemedim,
artık bilmek istiyorum!




İmdi kendi içime dürülüp,kendimle olasım var.
Misal;
aklımın yordamıyla hesaplayıp hiç ettiğim hayallerimi
ve kalbimin rahlesin de okuyup ezber ettiğim muhabbetlerimi
bir bir temaşa eyleyip kanımda cevelan ettiresim var.
Ve görgülü bir koyulanmayla dem tutup umutlarımı,
semah ettiresim var.
Belki bir ben daha olur diye,
bin kalbin kabesini tavaf eyletip,
zilletlerimden arınasım var.
Sonra da bir yeni ışıltıyla uyunasım var!




iyiliğine ihtimam gösteren
gürültüsüz gülmelidir
bir denizin hırçın dalgaları gibi değil
asude bir gökyüzünün
gönüllü mavisi gibi sevmelidir
sanki dünyanın tek derdi
yegane manzarası
hatta ölmüş olup
unutulma ihtimaliyle
endişelenip kurumadan dalını yaprağını
uzun soluklu bir sabırla iyilenmelidir

iyiliğine ihtimam gösteren
kalbi göstergesini ihlaslayıp
kavgasının ağırlığınca
hoşgörüsünü de konuşmalı
süngüsünü düşürüp önüne
kendi günahını görmelidir
ilkin sevmeli bir nefreti bin eylemeden
sıcağı sıcağına ölmelidir
iyiliğine ihtimam gösteren
kirlenmesini döküp saçmadan
her günün güneşiyle
doğup temizlenmelidir...




d lere

bir yenilikler manzumesinin
umut vaadeden tembihiyle
gelip dibine mutluluğun
ya da çıkıp göğüne hüznün
genzinden konuşan kuyuların
bulaşık ağızlarına söz düşürdüm
söz güzellikti söz ecir vermekti
güneşe aya yıldızlara ve yalnızlara

gün üşüyen bir kağıdın üzerinde
sabırsız titreyen iyilikli kelimenin
harmanisi olmayı bilmekti niyetim
dostluk kanırtılan ömrümden
ne çok çaldımsa da kendimi
ne size merhem olacak nasihati
ne de siz de keşfettiğim ferasetimi
ikram edecek kalbime değmediniz

siz günah bahsinde beni deli
nefsinizi veli kılarak dengelendiniz
şimdi varolan şehlalığınızla
sağır kavgalarınıza kör şarkılarınıza
ve hiç yaşamamış ölülerinize
ağlayın durun dökmeyi bilmediğiniz
gönülsüz gözyaşlarınızla



sahici olmak mevzisinde
mutlak ve muhakkak sabırla
delişmence biraz ama makul
seviye ve suhulet arzeder
kantarın topuzu olmalı insan

bir kılıncın keskin yüzüyle
bakmalı bir okun delici ucuyla
söylemeli kalbini sahici olmalı
tuttuğu safın netliğini susmadan
derdinin bayraktarlığında
en ön cephede var olmalı

kendinin mahpesinde büyüyen
bir başka kendi daha olmamalı
içiyle içlendiği her halinin
ve yüzüne aldığı tebessümlerin
sakınmasız ve pervasız
sadece kendi olmalı





İçerisi darmadağın,dışarısı sis duman!
Beyaz kirli,siyah lekeli.
Aklı olan şehla,kalbî olan yörüngesiz.
Aşk deli,aşık delişmen.
Şiir kelimesiz,kelime şuursuz.
Dost sığ,dostluklar mevsimlik.
Sarı ve muadilleri sür manşet var.
İhlası olmayan yalnızlık, bereketsiz cemaat.
Sanki yok sahici mutluluk,ölümlerin söylediği birşey.
Sussam susmayacak konuşmayı bilmeyenler.
Rakibim olan yoklukları birikmekten yoruldum sadece.
Mevzuu bu değil ama.
Asıl mesele var olmanın karşılığı yok!
Sevsem mesela muhatabım yok!



İyilik sinsi bir müstekbirdir bazen.
İnsanın muhakeme ihlasını kaybettirir de su i zan çirkinliğine bulaştırır kalbi.
İyiliği esirgeyen,iyilikli olmada ısrarlı ve kararlı olmaktır.
İyiliğin iffetini yitirmeden duaların görüş alanında kalmak gerekir!
İyiliği izzetlendirecek her muhatabımızın kadrini bilip kıymetlendirmek icab eder.
İyiden iyiye varmanın taliminde bize bahşedilen daha büyük bir iyilik vardır bilebilene


Hay-atım tökezledi,
kasıntılı bir vakti hazandayım.
Ülfet sahibi dünlerim tükenmiş,
kendime hasrettiğim bir iyiliğim yok sanki.
Niye nükseder bela,niye hep daha azım?
Kim ah etti,kimin vahıyla hemhalim?
Tez bir kalbi niyetle Allahlanmalı ve kendime gelmeli,
kendim olmalıyım.



Gün hükmünce değil gönül sürurunca yaşamalı insan.
Aklının kisralığından vazgeçip kalbinin sultanlığını tercihlenmeli.
Azlığını bilmeli ama ziyadesi olmalı çarenin.
Kendine sımsıkı sarılıp,
ısrarla kendi olmalı.
Bir inançla izanlanıp binbir meseli halledebilmeli mesela.
Mesela dostun sıddıki olmanın lutfuyla hazlanmalı,
bir imkanla kendini göstermeli.
Yada susmalı bir kuytulukta yapayalnız ölmeli,
ölmeyi de bilmeli!


Muhtemelen bir vaktin müsavisi yeni bir nefesin hevesiyle varsın.
Ve muhtemelen günün edeb ve adabına uygun bir iyiliğin ısrarcısı olmayı planlıyorsun.
Dua mesabesinde kazanımın olan bir kaç yüreğide arkana aldın diyelim.
Ölüm gelse bile ne gam!
Şehitsin.
Peki de el vermediğin,
ses etmediğin,
kalbinde solumadığın tadıp söylemen gereken diğer mutluluklar ne olacak?
Daha çok yaşaman gerek,
çoook.
Anlıyormusun?