I.
Sol omzumdan aşağı akan yalnızlık
Birleşip ayrılan o kuşlara değiyorsun.
İçime ateş dökmüştüm. Yaşım altı
Altından hiç kalkamadığım hüzün kombinezonları
Girip çıkıyorum bu kente
Ölüşümü ve dönüşümü anlatıyorum uzun ip eleklerine
Bak bir mum, nasıl ötekileşiyor gözlerinde
Kaybedişlerimi toplayıp sana göçüyorum hiçlikten

Ah! Sinema bileti alırken gülmüştün hatırlıyorum
Monologlar halinde hüzünü gösterime sokma savaşı
Geyik sıçraması ve hiç bitmeyen o kitap
Aslında gülüşünü hiç duymadım

Anlamalısın Madam! Ben bir ağaçsam
Eğrileşiyorum ağlamalarına, inan
Daha da olmazsa
Göz çukurlarını bana ayır
Üç-beş begonya serip uyuyacağım yutkunamadan
Gök, yüzüne düşüyor
Gözlerinde gülümseyiş mavisi.

II.
Sonrası umutsuz.
Bir yankı gibi adın kulağımda
Do-re-mi ve karma(n)şıklığınla
Adın hala dudaklarımda
Buket buket hüzün yolladım güvercin postasıyla
Cuntalara ilişmiş yaşamak kaygısı
Yokuş aşağı inmeyi kendime konduramıyorum.

Anlatırım, bir hüznü başlatmıştı bilmem-kaç savaşı
Anlatırım, gözlerim çok bozuktu cumartesileri
Anlatırım, rahle boyu özlemekle yaşıyorum

Çiçek boynuzlu geyikler çiziyorum defterime
Karşılık mahiyetinde sevişegelmek öyküsü
Romanlarda adın geçmiyor artık dimdiksin bir harf gibi
Elif, Vav ve Kûn
Olsa olsa muteber gidişler.

III.
Çok kısa
Boyum ve mutluluklarım
Ağaç altındaydım gözlerimde yaşamak yaşları
Ceviz dersem sev! Çınar dersem sen yine de sev
O kadar meşruydu yokluğun

Sanki şuramdaydın
Göğsümle boynum arasında bir boşlukta
Uhrevi olmayan sözcükler yazdım avuçlarıma
Elini yanaklarına koy. Unutacaksın hüzünleri

Albay Lovegood ve içimdeki o yalnızlık hissi
Bir siper de rastlaşalım şafağa kafa tutarcasına.
Şuuruma morfin biraz daha Tanrım!
Şuuruma morfin
Unutmak kalabalıklar arasında kaybolmakla anılsın
Şuuruma morfin ve Elif, Vav, Kûn.
Yokuş yukarı seni çok özlüyorum.