4
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1115
Okunma
Sen gideli öyle sessizim,ki bilemezsin.
Konuşmaz oldu dilim dudaklarım kupkuru.
Çare sanırsın ağlamayı.
Yok her gözyaşı kanayan ayrı bir yara.
Unutulmak sa zor be çok zor.
Neden ben hep kıyılardayım terk edilmiş çocuk gibi.
Geçmiş siyah beyaz bir filim baksam olmuyor bakmasam olmuyor.
Sanki geçmişimi tekrar yaşıyorum duygular farklı olsada.
Ağlama duvarı gibiyim bu aralar.
Kendi gözyaşlarım içime akarken.
Çırpınıp kayalara vuran deli dalgalar gibidir çılgınlığım.
Avuçlarımdan kayıp giden koca bir hayat.
Sen yoksun.
Ondandır suskunluğum,susuzluğum,ağlamaklı oluşum.
Siyah ve beyazdır hayat sen yoksan.
Kıyılarda olmak itilmiş,unutulmuş olmak ne fark eder.
Sürüp giderken bu sensizlik ve sessizliğim.
Akıp giden gözyaşlarım bekleyişlerim.
Hepsinde sen varsın yokken bile.
Mehmet DEMİR
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz