“Olmasaydın şüphesiz olmazdık
Ya Resulallah!”

Habibim diyerek yarattı Rabbim seni
Akabinde senin nurundan kainatın kendisini
Sen varlığımızın hakiki sebebi
Mübarek annen, annemiz
Kainatın efendisini önce içinde
Sonra bir ömür yüreğinde taşıyan Amine annemiz idi…
Abdullah babamız nereden bilecekti böyle mübarek bir evlat ile
Müjdeleneceğini?
O dünyanın en şanslı babası olduğunu nereden bilecekti?
Ve ehl-i beyt, ne mutlu onlara ki
Onların gözleri o bir çift siyah mübarek gözle kesişebilecekti
Ne derindi ses tonu kim bilir
Bir çift kelamını dinlemek, biliriz bir ömre değerdi…
O, güzel sözlü Ahmed idi…

Melekler secdede
O büyük peygamber dünyaya teşrif edecekler diye
İmreniyorlar o güzel nur kaplı surete,
O, son peygamber
Muhammed-ül Emin’e…

Sen doğacaksın diye
Tüm mahlukat bir bayram sevincinde
Gözleri umutlu bakıyor yaralı ceylanların
Canlarını vermeden önce sen doğarsın diye…
Gölgen düşecek diye toprak
Şimdiden dökmüş çiçeklerini, adının üzerine…
Sen isimleriyle müsemma
Örnek insan Muhammed Mustafa (s.a.v)…

Sen Hira’da; Cebrail (a.s) karşında,
“ İkra ya Resullah(s.a.v)” dedi…
İlk vahiy, peygamberlik müjdesi…
Sen Mekke’de müşriklere dini tebliğde
Bıkmadan, usanmadan Allah(c.c) sözünü iletmede
Sen Hicret’de yanında en sevdiğin dostun Ebubekir
Örümcek ördü ağını düşmanın gözleri önüne
Gören göz değil, göze gör diyen Allah idi
En nihayetinde…
Sen Bedir’de, Umud’da, Hendek de
Müminler gözlerinin içine bakıyor
Emret diyor
“Başlarımız feda O mübarek başına”
Ve dilinden dökülüyor
“Allah-u Ekber!”
İslam güneş gibi doğuyor arşın arşın
İnsanlığın üzerine,
Sen peygamberlerin efendisi
Senin bir adın da Hz. Metin idi…


Sen cefakar insan,
Bir elbise ile tamamlarken
Mübarek vazifeni,
Bir şiltede kaparken gözlerini uykuya,
Ki az uyurdun gerçi,
Bu kadar mı mütevazi yaşardı Allah’ın en sevgilisi
Bu kadar mı gözetirdi fakiri, masumu, yetimi
Kötülüğe dahi tebessüm edebilen o mübarek çehre
Zulümler gördüğü günlerde bile,
Elleri açık semaya,
Secdede şişen ayakları bir an bile titremezdi
Saatler geçer, o Arş-ı Ala’dan seslenirdi yüreklere,
Allah Azze ve Celle…

Sen veda hutbe hutbesinde
Sevgiliye kavuşma zamanı yaklaştı
Vuslat kokuyor mübarek ellerin
Sen inananlara en güzel sesinle seslendin
“Kadınlar size Allah’ın emanetidir.” !
Toprak suya doydu sesinin ulaşabildiği yerlerde
Gözlerden taştı gitme telaşın,
Müminler asırlar boyu çağladı o Allah kelamını
Getiren sesinle…
İslam’a yaslanacaktı bundan sonra yürekler
Sen ebedi hayata intikal ederken
Biliriz, biliriz ki sen bizlere hala duacısın
Gittiğin yerden!
Gül kokun sızlatıyor burnumuzun direğini
Mutlu ediyor ruhlarımızı
Rüyalarımıza teşrif etmenin ihtimali
Sen Peygamberlerin Peygamberi
Sen cennetin kapısında ümmetini bekleyen
Diğer nebilerin bile senden rahmet dilediği
Ya Halil, Ey güzel Nebi!

Selamlar olsun sana görmediğin kardeşlerinden
Rabbim bizleri de eylesin inşallah
Ümmetim dediklerinden!

Selamlarımızın hepsi sana
Doğum günün kutlu olsun
Ya Resulallah!