Dert Etme Dua Et
Hz. Mevlana

Gıyabımda yapılan en değerli şeydi belki
Gaflette iken yürek, onu çeken bir dost eli;

Dua…

Dondurucu soğukta hissiz ellerini
Isıtmaya gelmiş; aminlere sarılı, nurlarla boyalı bir çift eldivendi;

Dua…

Ne makberlerde ıslanıyorduk biz;
Gece gündüz demeden, yaşarken karın tokluğuna,

Şükür dedi dilimiz bıkmadan,
Secde en güzel yerdi Arş-ı Ala’ya açılan…

Niye baharlar çağırır yeşili sanki?
Yeşil,benim seccademin rengi;

Kuşlar şakır, köpekler ulur mu sanırsın?
Onlar tevekküldedir; sen sese kanar, yanılırsın…

Irmaklar köpük köpük, yapraklar hışırtılı öksürür
Aşk-ı alemde olan gerçek dünyanın sesiyle birlikte yürür…

Kulu Yaradan’a çabucak ulaştıran bir Burak’tır,
Bu sevdanın dili lal, yüreği aşk’tan da öte sıcaktır…

Dua…


Temas ten ile değil, göz desen hiç değil,
Yokken ruhuna değebilmektir, karıncalaşmak ummadığın anda,

Ummanlardan bir damla olup çıkabilmektir
Boğulurken bir kaşık suda;

Dua…

"Tebessüm sadakadır" derken güzel Peygamber,
Neden mıhlıydı dudaklar sokaktan geçen bir teyzeye bakarken?

Bedavayken selam, saygı, anlayış
Neden kıt kanaat geçiniyordu insanlar sevgi dergahlarında?

Dilerse Yaradan, iğne deliğine sığabilecekken koca cüsseler
Büyümeyi dilemek niyeydi;
Bir çocuk kadar temiz olup küçülebilmek varken?

Kapı açık, anahtar belli,
Küçük bir "Amin" ile
Kainat dize gelirdi,
Zamanlar iç içe,
İki hece bu söz ile,

"Yaradılanların en üstünü insana" yakışırdı

Sevmekten öte, yaşamaktan ziyade

Dua...