Minicik ekose şortu sıkıştırıyordu
Yere paralel süt beyazı bacaklarını,
Okşuyordu
Avuç içleri tozlu kaldırımları ,-incitmeden-
Dünden kalma seksek çizgilerine düşüyordu
Göz bebeklerinin durgun bakışları
Uçurtmalar dans ediyordu
Ecnebi hayaller ülkesinde,-el ele-
Ne portreler çizilirdi kimseler görmeden
Ne uzuvlar silinirdi, hülyalarına değmeden…

Deterjan kokulu, ceketi pürüzlü ketenden dokulu
Fark etmedi kimseler bu çocuğu saatler boyu
Kaçmak varken vebale girmeden…

Mutsuzsun çocuk!
Tellerine takılı gülüşlerin ufukların çizgisinde
Adım atsan kanayacak dizlerin,
Saçılırken yerlere
Cebine sakladığın renkli leblebi şekerlerin,
Ondan mı korkuyorsun?
Tek ayak üstü cezalarla içtimalarda geçen
Anne hıçkırığı fon müziğinde, -ağırlığınca ezen-
Öğretmen okulda babanız ne iş yapar deyince
Kapana sıkışırdı dudakların,
Gerçekler surlarını yıkma çabasında,
Kulaklarında posta trenleri,
Eziliyor bir babanın silueti
Kara raylar altında

İrkiliyorsun çocuk!
Sormasalar bari yine
“Sillesi sesinde,
Söylesene baban nerede?”

Babam bahar gönderirmiş toprakların altından
Çiçeklerin hepsi annem içinmiş,
Bizden çok sevmiş onu, Yaradan
Babam bakışlarımın değdiği her yerde imiş,
Üşümez mi ki elleri kışın karlar altında kalan?

Bilemedin çocuk!
Dışı çocuk içi koca adam…
Kaç yaş sığdırdın sanki
Ruhunun keşfetmediğin yastık altlarına
Ne gerek vardı bunca acıdan bir Anka gibi doğmaya?
Kanatları sırmalı, rüyaları dolanmış bir babanın boynuna
İlmek ilmek sökmediler mi
Fırlatıp bir sabahın koynuna?

Yaz/dın çocuk!
Isıttın bir baba tanımında, -yazdığın ödüllü kompozisyonda-
Hiç tutamadığın ellerin, geniş cüsseli bildiğin
Adına babam bu dediğin
Bir adamı,
Bir ama’nın kuş bakışı anlatması gibi farklı diyarları…

Zor işti seninkisi ve kimseler bilmedi…

Baba kokusu bu, senin de ciğerlerin bayram etmeli,
O yüzden mi düşmansın bayramlara bu denli?
Kapı önleri arkadaşın, kaldırım taşları sırdaşın

Kara kaplı bir defterde sayfalarca mektuplaştığın
Yokluğunda vekaleten annene sırnaştığın,

Köşeyi döndü dönecek diye
Her surette varlığına inandığın
O yüzdendi yalnızlığın

Bir sen anladın ama kimseler anlamadı
Bayramlar gelince
Bir babanın elinin içi doluysa evladının eliyle

Avuç içlerin kanardı!
O yüzden resimlerinde tek renk vardı!

Al/dandın çocuk!