gecenin gözlerine ay indiği zaman salına salına
yüreğim hep sana göçe kalkar umutla



şimdi bütün pencerelerim sana tutsak yokluğunda



kendi karanlığını büyütür içimde bir başka karanlık
ellerin tenimi sil baştan tavafa çıkarken yavaşca
gözlerimin kenarında uyuttuğum düşlerim uyanır
ve... ay gece boyunca sokaklarda kendini saklar



ki aşk ölüme atlamaktır aslında
biraz gözü kara olmak gerek ve çokça yanmak



gözlerimi kendine mevziler bir kaç damla göz yaşı
kendini bilmez adımlarım düşerken kaldırımlarına
ve kırlangıçlar dönerken başımda cığlık cığlığa
yüreğim aynı serenatla tek senin adını sayıklar



insan eceline bile sarılabilmeli bazen
ve hatta çokca sevebilmeli ecelini canla başla



ne zaman sarılsam sana saçların düşer omuzlarıma
hazanlı bakışın değerken bakışlarıma içim yanar
ki gölgen bu kadar sabıkalı iken bütün odalarımda
ben yine sana kaparım gözlerimi büyük bir aşkla



biliyorum ki...
aşk ölümün kucağında yaşamaktır
kah gözlerini pembe rüyalara yatırarak
kah yüreğimi düşlerinle avutarak
ama biliyorum ki...
illaki ölmektir aşk



Hasan İpek
dört mart carşamba ikibin on beş