şimdi ben
hangi masala sürgün edilsem
biliyorum ki yine sen çıkacaksın karşıma




tanımsız bir sızı yakar durur sol yanımı
zaman meçhul kıyılara pupa yelken yanaştıkca
ve geceden kalma nikotin kokusu ellerimde
gözlerimi kapatdıkca tek sen düşersin aklıma




şimdi bütün şehirler bir ölü efkarlı bakışlarımda
bütün köşe başlarında adın okundukca kulağıma
ve yaz akşamları sessiz sessiz ağladıkca yokluğuna
içimde kaskatı kesilir sukunetle yiter gider zaman




şimdi herkes sözünü geçirdiğine zulm etmekle meşgul




ki şimdi bekareti bozuk bir sızı yakar sol yanımı
şakağımda soğuk bir namlu nefes alıp durdukca
öfkem içime bir başka yabancı aynalar yalancı
bilir misin ? tek gerceğim sensin sensiz yaşantımda




haydi gel günahlarımızı biz aklayalım ardı ardına
gölgeler korksun bizden yansın sevdamızın ataşında
ki sen topla yağmurda unuttuğun yüzünün rengini
ve koş gel bana güneşten bir parcaçık aşk çalarak




Hasan İpek
ondört nisan ikibin onbeş