gözlerimin çığlığında büyürken aşkımız
ben tek seni sevdim
ve ben hep sevdikce seni
çoğaldı korkularım yavaşca



vuslata ermeyen bir hikayedir bizim sevdamız
anılarımdan kalma
bir kadın ağlarken köşe başlarında
ve gelişine umutlar yeşertirim tek senin için
yokluğun ecel gibi yapışıp durdukca canına
ben kanardım
sen farkında olmasanda



ve sen
yarınsız yarım bir kederle doğardın içime
sürgün yollarım ayaklarımı esir alıp durdukca
ki... ben ne yapsam da aslında bilirdim
aşk hasretle bağdaşamaz asla



şimdilerde
bir kış sancısı kundaklar düşlerimizi
bulanık sular avuçlarımda kanarken usulca
ve ben sokak aralarında ölümle yüzleşirim
bilmediğim şehirler
bilirim
mezar olacak sevdamıza



bilinmez bir sızı yakalar en ince yerimden şimdi beni
kalsam ölüm gitsem ölüm
başka bir yol çıkmaz karşıma










Hasan İpek
sekiz nisan ikibin onbeş