soğuk bir silahın tiz sesinden irkilirken kadın
uykulu gözleri korkuya ve dudakları aşka açılır
............................................................


ne çok gidip gelmeler yaşadın benim sayemde
zihnin benliğinin sokaklarında adımlarımı saklardı
bilirdim ki ben gülünce gülerdi yüzünde bahçeler
mavi bir bulut ferahlığında sevgiyle sarılır kalırdın



şimdi sen nereme dokunsan ben bir başka kanarım
kan kaybederim yokluğunda sensiz her an ağlarım



çaresiz gecenin işgaline seyirci kalır gözlerim
ama sen sakın şeytanla valse kalkma kadınım
ki..ne kadar boşaltsan içime olanca acılarını
ben sende tutunacak bir yer bulurum kadınım



şimdi yeni umutlar ekiyorum penceremizin kenarına
aşk ile acılan güllerimizi soldurma sakın hiç uğruna
bilirsin ki... vedalar yakışmaz seven hiç bir canlıya
veda ederek gidip sakın öldürme beni kadınım


ve korkma
unutma ki... her yürek kendini aşka saklar umutla



bir gece daha sensiz ağlar penceremin kenarında
yokluğuna ağıt yakar dilim yüreğim yangınlarında
ve yoksan bu beden bil ki... girer toprağın koynuna
çekip de giderek bu sevdamızı yıkma be kadınım



Hasan İpek
beş mart ikibin on beş