ŞİİRE SESİNİ GİYDİREN HASAN ABİME EYVALLAH


...


ömrün umursamazlığında unutulmuş
bir daha gelmeyecek olan gençlikti pişmanlık

hangi güne başlasa düşler
gecenin uyanışıyla ölür
yirmidört saatin mezarlığına gömülürdü

çocuk saflığında kirlenmiş elbiselerin
yetişkin bedenlerde temiz durmasıydı yalan

doğruyu bilinç altı kaygılarıyla bitiren
aşkı, umudu, barışı yakan ateşti yanlış
közünden kalan küller dağılır hayallere
bitmek tükenmek bilmeyen yanılgılar başlardı

dinleriyle mazlum yarınlar kurmuş halklara
dinsizliğiyle cana kıyanların fetvalarıydı zulüm

herşey güzel insanlara katliamlarla başladı
işid’meyen imparatorluklar kendi canı yandığında
üç maymunu bir tarafa bırakıp açtı vicdanını
saraylardan güvercin mektuplarıyla taziyeler taşındı
birbirinden yabancı adamlar, kadınlar meydanda toplandı
artık görüyor,duyuyor, konuşuyordu zulüm

halbuki Ortadoğu adlı bir çocuğun
kanayan ruhuydu dünyanın ortasında can çekişen
gelişi güzel ahlarla, vahların toplamıydı üzülmek
mantığın kurşunlandığı
aklın kafasından koparıldığı zamandı


renklerin manasıyla adlandırıldı hayat
beyaz saflık
siyah güç
mavi sonsuzluk
yeşil doğa
kırmızı azim
sarı zekaydı

renklere dirayetli isimler takan insan
kendi içinde renksiz bir dünya yarattı

artık
susturucu takılmış düşüncelerin
umuda ulaşamamasıydı yaşam
gülümseyen resimlerin ardı
arka plan ağıtlardı...