Yürüyorum bir sabah vaktinde..
Üzerimde geceden daha
siyah bir uzun elbise..
Etrafım mahşer yeri gibi
çok kalabalık..
Herkesin gözü üzerimde..
Neden böyle nemli gözlerle beni baştan ayağa süzüyorlar..
Yokuş yukarı çıkıyorum bizim küçük kasabanın mezarlığına..
Biz de askere ya da hacca gidenler mutlaka uğrarlardı Allah’ın dostu olan mübarek evliyaya..
Dualarla bindik küçük kasabamızdan kalkan
kafileye..
Gittiğimiz bu yol nurlu yoldu..
Hasret kokan, güller kokan meşekkatli çile dolu bir yoldu..
Nasip etti yüce yaradan sonunda vuslat gerçekleşmişti..
Herkeste tarif edilmeyen bir sevinç vardı.
Gözler nemli
Yurekler hüzünlü
Gönüller mutlu..
Yüzlerde buruk bir tebessüm hakimdi..
Îşte şimdiden kokusu geldi burnuma..
Yeşil kubbe gözüküyor az ilerde..
Ve binbir renkte insanlar yanyana
haykırıyor "Lebbeyk Allahümme lebbeyk diye sesleri yükseliyordu
arş-ı alaya..
Ağla diyordum vefasız gözlerime
bu sefer dünyevi boş şeyler için değil, Muhammed Mustafa (s.a.v.)
için ağla..
Ey lâl olmuş günahkar dilim
Hadi durma yalvar sende Allah’a
Ey Rabb’im Habib’inin gül cemali hürmetine biz kullarını affeyle..
Zemzem suları ile yıka kararmış taş kalbimi..
Sonra bir ses yükseldi Kabe imamlarından..
"Esselatu hayrun minen nevm"
bir ses böldü uykumu derinden..
Yankılandi gökyüzünün maviliklerinde..
"Namaz uykudan hayırlıdır"
doğruldum ve secdeye yöneldim..
-Allah’ım rüyamı gerçek eyle ve
bir kez olsun kutsal topraklara ayak basmayı nasip eyle..

Vuslata Yolcu