Bir kez kırıldım mı,
dilimi konuşturur,
kalbimi sustururum..
Böyleyim ben, kırılınca sol yanım, konuşmak gelmez içimden..
Kelimeler ağır gelir yüreğime, çıkmaz en derinden..
Dil ucuyla karşılık veririm sadece,
Uzaklara dalıp dalıp giderken..
Bir ağrı sarar aniden her yanımı;
Sancılar içinde kıvranırken, suskunlukla tedavi ederim
açtığın yaralarımı..
Yağmur yağar, haberim olmaz
Güneş doğar, karanlık kaybolmaz.
Yürekte kırgınlık oldu mu,
kalp konuşmaz, dil susmaz..
Sağır kesilir kulaklarım,
sessizlikten başka hiç bir şey
duymaz.
Her suskunluğun altında
bir parça kırılmışlık vardır
aslında..
Gönlüm kırılınca sana
kalpte konuşmaz oldu anlasana..
Suskunluk çökünce yüreğime, uyku bile ağır gelir gözlerime,
bir kez değdi mi ellerin ellerime, siyah mı siyah perde çekilir gökyüzüne..
Zifiri karanlık olur sabahın bir vaktinde..
Suskunluk dediğin geçerde, kırgınlık dediğin;
-Neyse,
"Ben susayım yine de.."

>>Vuslata Yolcu<<