Însanın bile bile ölüme gitmesi nasıl bir duygudur bilinmez..
Her adımın ayrılığa
Her adımın geride
bıraktığın yeni bir acıya
Ve her adımın ebedi aralanan sonsuz kapıya yönelir..
Vakit saat gelince el kol bağlanır, diller susar lâl olur..
Çaresiz beklerken zamanın
saatten bir saniye bile
düşmesini izlersin sadece,
Koridorda yürüyen başı öne
eğik insanları..
Sesler çığlık olurken hastahane odalarında biz senin sağ çıkmana ’elhamdülillah’ diyebildik usulca..
Gözlerini açınca ansızın hayata, nelerin beklediğini anlamaz
insan aslında..
Îmtihan deryasıdır
göze süslü gelen bu yalan dünya..
Fani olan bu tatlı
görünümlü rüyada;
Kimisi gönlünce eğlenir,
Kimisi sabredib derdi
çekmesini bilir..
Kimisi bekler, beklenir
Kimisi sever, sevilir
Kimisi de sadece Allah’ın huzurunda eğilir..
Ve huşu ile adım atmaya başlar sonsuzluğa..
Sonra içinden seslenir sonsuzluğa; ’hadi bismilah’
yolculuk vuslat’a..
yolculuk huzura
yolculuk bizi hiç terketmeyen
her şeyin sahibi Allah’a..

Vuslata Yolcu..