/Özgürlüğün boyun damarında kırıldı kalemim/


Hadsiz rüzgâr eser güneyin kara çarşaflı dağından
diş çürüğü gibi zonklar kıyametin üst çenesi
rivayet eskisi uçuşur ruhun saçlarında
kirli dualar akarken ırmaklardan


/Güneşi gelin teline asıp meydanda kan kusanlar
sevgi selinde duyacağız mahşerin yanık sesini/


Şehvetin doruklarında toprak damlarda sevişti
ölümle çıplak bedenler
yatağında Azrail’in kokuşmuş teri/
Parçalarken küçük dağları
Esniyor dudakları kainatın


Islak duvak kazdılar geceye azgın pençeler
anaların eteklerine dökülen yırtık acılardan
gölgesinde ağlayan servi ağaçları
kuş konmaz /kervan geçmez coğrafyamdan


/Nasılsa köklenecek ekilen tüm tohumlar
gamzeler çiçek açacak kanayan özünden/


Sessiz karanfil sokağında yazarken hayatı
geç(miş) zamanları soyuyor tarihin ahraz dili
suyun kemiklerinden bölünürken mitos misali
kıldan uçurumda öpüştük ölümle
a ş k’a yolculuk (ları) sürerken ezan çiçekleri

Sevgilim!
Zül yanından öpeceğiz mevsimleri…



Üma….
Ümmü AŞCI