6
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1281
Okunma
Gördüm, insanlar dolusu nesneler
cisimlerinde kat be kat beton
belki zincir çekiyordur canları...
Bildim, kangrenlerden açan çiçekler
morarmış ayağının bastığı yer
üstüne üstlük hissetmiyor öldüğünü;
iyisi mi az uyusun...
Sonra ucube dükkânlardan sesler işitildi,
intihar ediyordu bir kısmı insanın;
ölmek değil, ölümsüzlüğe verilen tepki bu...
Caydım, kanımdan, canımdan
dahası adımdan...
sessizliğe ilendim bir süre...
Anladım, kahrım bir insan boyu
çağır beni ölümlerinden ey adı konulmamış cinnet,
zihnimden azad edeyim seni...
5.0
100% (11)
Cevap Yaz