Zamanın bir karınca olması mıdır
vaktin etini böylesine kemirmesine neden?
Yoksa lastiğin dışına gerilen
rugan ayakkabılı bir zerdüşt olması mıdır
fısır fısır kendimize yoklaşmamız?
Bir kambur misali öğütüyorsun dilini,
dişin midir cerahat halinde çürüyen?
Sus o zaman...

Bak ki çiçekler metalleşiyor mevsimlerde
koklasan terin kesilecek...
Yahut derin yüzülecek gölgenden;
öyleyse fırsat bu fırsat
boğ cibini uykusunda.
Naaşına yastık mı bastırırsın
ruhuna insanlıktan nasibini almış
günah mı sıkıştırırsın bilemem:
boğ cibini...

Kanatlarını serpiştirirken odanın dört bir yanında ve sen dişine attığın ilmikle asmaya hazırlanırken dişinin çürümüş yanlarını, son dilek olarak acının içinden bir larva söndürülür...

on
bilemedin
insan
kadar bir süre bekle
yası
tutulsun
matemi çürüsün
öyle
göm cibini

.
..
....

Ölmenin kendisi bir zaman da
günbegün bedenlere mi gömülüyoruz?