4
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1765
Okunma
kahveyi içerken
karıncaları düşünüyordum.
Aklımdan geçtikleri
veya
özlediğim için
değil,
avucumdaki kahvenin rengiydi çağrıştıran.
Bir de kaşıkla karıştırırken oluşan çukurdu;
o an o deliğin içinden
karıncalar çıkacak
gibi sandım.
Ki ben gözlüklüyken
görmediklerimin tıpkısıydım.
Sadece balonlar çıktı.
Bir de bir çocuğun sadece saklandığı yatağın altı.
(Sadece bir çocuğun saklandığı değil...)
İçimden muma kadar saydım ama belirmedi.
Korktum o an;
"acaba ekmek almaya mı gitti"
veya
"bir mayını bomba mı sandı" diye.
Sonra sustum, büyümüşüm o anda.
Küllüğün altını çizdim
nerede öldüğümü bulabilmek için
kendimle yalnızlığım arasına bir ayraç koydum.
5.0
100% (11)
Cevap Yaz