3
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1282
Okunma
,,, Çıkar adını da rahat et, dedi adam kadına
kadın da kadın ama...
Saçları rahmine değin uzanıyor,
gözler desen meleğin bir günü!
,, böyle iyiyim, dedi kadın;
isminin telaffuzunu bozmadan
doğurdu kendini.
Çiçeklerden bahsetti;
yaprakları, dedi;
yeşille değil morla kazmak lazım...
Şaşırdı adam, ki şaşkınken de adamdı; hayret!
,,, Kim kazar ki yaprağı, dedi
saksıda duran fesleğen yanında yankılanırken.
Kadın o esnada sarışındı
sesinden şive sızdırıyordu
esmer tenli çocuklar;
ki mezarları yeşil gözlüydü...
,,, Rüzgâr kazar, dedi:
olmadı kül kazar,
bazen de döl kazar
ama çokluk et kazar;
sahi sen hiç etinle kazdın mu ruhunu?
Ya da o kadar mahkûm oldun mu ruhuna!
Hiç ölmemişti ki adam nereden bilsin!
ya da sokak ortasında kurşuna gebe kalmamıştı ki
ya da cismi ismi olmamıştı ki adamın...
5.0
100% (8)
Cevap Yaz