Sen, goncalar donanmış bir gül fidanı, ceydâ,
Ben, o güllere âşık, mecnun bülbül-ü şeydâ...
Teninin gül kokusu, göz ferim, can suyumdur,
Firkat; ölüm fermânım, hasret; diyâr-ı beydâ...

Elâ göz, kızıl saçlar, pembe, küçük ellerin
Sevgisi revnâk vermiş, sevdâlı bülbüllerin.
Bir gülistan gibisin, çeşit çeşit güllerin;
Dudaklarında gonca, sinendekiler verdâ...

Yaşamın tüm hazzını dudaklarından tatmak,
Gözlerinin içinde gezmek, kaybolmak, bitmek...
Yaşamak ümidimdir vuslatı hayâl etmek,
Bülbül, ne yapsın ömrü, gülsüz olursa ferdâ?

Ne mutlu, tanımışım, seni ey güzel kadın,
Dudağımdan düşmeyen hoş bir terane adın.
Genzimi yaksa bile, hep damağımda tadın,
Öldürse vazgeçilmez, bu ne zâlim bir sevdâ...

Ünal Beşkese

:::::::::::::::::::::::::::::::.
ceydâ...........:uzun boylu, narin, güzel kadın
şeydâ...........:aşk çılgını
beydâ...........:büyük çöl, yaşanması zor yer
revnak..........:parlaklık, göz alıcılık
verdâ............:katmerli, en güzel kokulu gül
ferdâ............:gelecek, âti, yarın