RİVA ’YA KARIŞAN GÖZYAŞLARI

Değişim rüzgarlarına yolladığım ruhum
gelişme sancılarında

Acı bir kahve içimi gibi baştan buruluyor dudaklarım

sonra Beykoz balına uzanıyor parmaklarım

İstanbul’un en değerli balında şarkılarına kavuşuyor ruhum




Nasıl bir haz bu? ihtirasın kollarında zorbalık
para güç sanıldığında

Yolunu kesen hayat ederken zulüm

hiçbir şeye güvenmiyorum artık

tuhaf bir çekilme halinde harflerim

kayıyor elimden kelimelerim

Hayat öyle bir şey ki

kopuyor yarıda bırakıyor tutuğum sandığın ipleri
avuçlarında yol yol kan izleri

direniyorum dinlerken içerimde
emreden hükümdar ne diyecek diye

ilk değişen şey şarkılarımın ilk sözleri

şarkı söylemeyi falan aslında pek bilmem ki

ama söylüyorum işte

hayat bir umuttur ipleri kopsa bile

yeni dal parçaları bul diyor deli nehirlere



ÖNCE ACI BİR KAHVEDE BURULAN DUDAKLARIM
SONRASI BEYKOZ BALLARINA DEĞİYOR PARMAKLARIM
MEHMET DEDE’NİN VENEDİK ÖĞRETİSİ
RENGARENK CAM TABAKLARINDA
GELİYOR GALİBA O ESKİ TADIM

MİRAY HANIM



binay