Sakinliğini yitirmiş öğle saatleri
mahşer gibi,postahane önü
Ayakları kenetlenmiş,sarmaşık gibi
sevgililer mağazanın önündeler
Kafeteryalar kalabalık,ellerde
en demlisinden çaylar,seyre dalmışlar
Titremelerim sonlandı
çünki dağların ayazı,güneşle sarmaş dolaştılar


Yol üzerinde ,en bolundan kırmızı güller
yaklaşan sevgililer günü,
Hayatıma sessizce girdi dostluğu
var oluş hazzıyla unutturdu dünü
Bak yine şu canlı güller onu, hatırlattı
dirayetli ,kadın savaşçı çünkü,
Acı,keder,ayrılık,incesinden
içimize akıttığı huzurla simgenin bir gücü


Odanın köşesinde çöker bazen
dirseklerim dizlerime,umutsuz kalır
Kapıyı çalar umutsuz odandan çıkartıp
taze çimen kokularına taşır
Umudun bittiği anda yenileri tomurcuklanır
bezgin sancıların sonlanır
Yaşadığın dünyana coşku verirken
senin gülmeyen, yalnızlığına izole olur



Yıllar,yollar yaşam,hatta ruhlar
ha bire eksilterek sonlarına koşması
Birilerimizin yaşamda son bulması
beynimizden solumuza akan sızı
Yinede hayat devam işte
yaşayana dilimizde hatırlanan çocuk şarkıları
Güneşiyle pembeleşmiş yanaklara doğması
elimizde dostluğun uçurtması...


2008