ÇALI SÜPÜRGESİYLE SÜPÜRDÜĞÜN AŞKI
"Yeniden başla," dediler;
“yaşamı dilediğin yerinden yakala artık.”
Üzülmek yok sana—altın kumlar seni bekler,
sırtüstü uzan, gökyüzünü iç.
Aklına düşerse o cehennem duygular,
bir dondurma ısır koylarda;
çıplak ayaklarınla dalgaların sesini
okşa yavaşça.

Doğanın kışkırtan koynunda
bilinmeyen yolları keşfet,
rengârenk taşları hediye et
kıyıda oynayan çocuklara.
Kahkahalarını çıkar cebinden,
bulutların altında bırak uçuşsun;
çünkü içinin karanlık penceresinde
ağlayan biri var—senin sesinde.

Yaz rüzgârı serinlerken güneşi kaybetti,
bembeyaz duvarlar bir şarkıyı bekler gibi
çırılçıplak kalakaldı önünde.
Bir çivi saplanacak gibi boğazına sözler,
acıyacaksın;
altın kutuda saklasan ne fayda,
duyamıyorsa sağır kulaklarım seni…

Hey! Bak orada—
tırmık, o kuru dallar
ve bir çalı süpürgesi.
Bahçedeki tüm yaprakları süpür bakalım;
bakalım başarabilecek misin?
Aşkı, sevgiyi, şefkati
ve o tatlı gülüşlerini—
süpürebildiğin kadar…