Geceleri boyamış bu kız umutsuz sözlerine
Ocak ayı dökülürken takvimden, kar vurur pencereme
Tavan arası dağlara bakarken beyazlara hükmeder
Bayırlardan akan kar suları kalemi tutuşturur içimde
Güneşi beklerim her defasında, dışarda sek sek oynar gibi
Çimen, akasya, ıhlamur, sakız çiçeği dolsa yine odama bir gün
Uyuyor hepsi, kuru dallarını uzatıp baharı beklerken
Annem açar camları, üşütür beni illa
Bu kız aşk romanlarında kaybolmuş, dağınık boya küpü gibi

Geceleri boyamış, karartmış içini
Kar altında titrer gibi saklamış özünü
Aşk ateşinde yanan o kızın sözünü
Kimin kalbine düşürür şimdi bu sessiz hüznünü?

Şaziment’e özenmiş yine, kırmızı rugan ayakkabılar
Anacığımın bütçesini soracak değil ya, kalbini paralar
Bu ay yine kısıtlı belli, kime güzel görünmek ister acaba?
Nevresimler gerili boydan boya, kenevir ipte
Sobadan akan sıcaklık, İspanyol kızının eteğinin ucunda
Yine benden gizli bir telaş evde, anlamıyorum sanki
Evlenme meraklısı bu kız, kim bilir sıradaki aptal kim olacak?
Yoksa dünür mü geliyor, kim bilir hangi kapıdan?

Geceleri boyamış, boyamış içini
Kar altında titrer gibi saklamış özünü
Aşk ateşinde yanan o kızın sözünü
Kimin kalbine düşürür şimdi bu sessiz hüznü?

O da nesi? Emme basmanın oğlundan sonra
Köşede bir yüzbaşı belirdi lambanın altında
Lapa lapa kar yağarken yüzüne bakamam
Kafasını çevirir ama ben bilirim işin aslını
Boya küpüne mi vuruldu yoksa?
Geceden boyalı sözler kimde yankılanıyor şimdi?
O köşede duran adam mı onun gecelerini çalan?

Geceye karışmış renkler boyarken içini
Kim bilir kim okuyor şimdi gizli şiirini
Aşk ateşinde yanan kızın kaderini
Kar taneleri örter ama soğuktur şarkısı

Şu köşede duran adam mıymış yoksa…
Geceden boyalı şiirlerin kahramanı
bizim köşede bekleyen adam
yukarıya doğru bakan dudakları titriyor
buz kesecek bu zavallı soğuktan..