Islak sokağın adımlarına dalıyorum
Sanki her zerresine adın yazılmış gibi
İnsanların kimyası mutluluksa, benimkisi hüzündür bilirim

Taşlar ve diğer anlamsız taşlar
Bir sokaktan geçerken tanıyorum ıssız taşları
Fatih’te bir kuş uçuruyorum, taşlara vura vura
Acımasız bir çığlık gibi inliyor kulaklarımdan adın
Rahle boyu hüzünlerle... Minareler dolusu hüzünlerle...

Bir sevda taşıyorum gönlümde
İşbu olacak ki, bir devlet memuru ayıplıyor bizi
Kimse görmüyor aslında ve biz ahenkle sevişiyoruz
-Madam sizlere açıklamam gereken ahvalim var, bilmelisiniz
Şu sıralar pek bir yorgunum, tanrım dizlerinize zeval vermesin!-

Sahi, bu kaçıncı yaz? Seni yeni bulmuşken
Hangi hasretliktir ki bu gönlüme bir gölge gibi düşer
Vapura biniyorum apansız bir yağmur yağıyor ve ayaklarım çıplak
Hiç bitmeyecek hüzünden arta kalan umursamazlık...
Tıpkı bir şiir gibi deniz, baksam bozulacakmış gibi!
Kapatıyorum öyleyse gözlerimi, benim hüznüm ağırdır.
- denizlerden bile.

Günahlar sayıklıyorum bir yaz akşamı
Haşa! Şirk koşarcasına hüzünleniyorum yitip giden kuşlara
Rahmet sevdalısı bir mevsimdir bu Sonyaz
Neleri erteler insan? Bir hiç uğruna...

Bir dağ gölgesi yeterdi beni yalnızlıktan alıkoymaya
Ama gölgeler ve acımasız gölgeler
Her düşmandan daha da beterdir şimdi
Yalnız bir Ardıç’a sarılır gibi, dimdik ve büsbütün duruyorum
Sanki bir adım daha atsam tüm hüzünler sona erecek...
Madam sizlere bir demet çiçek ve hüzün getiriyorum
Yaslanın hayallere, mavi ve derin hayallere.

Kalanların hüznü yetmiyormuş gibi bir de
Savaş mağdurlarının hüznü kaplıyor dört bir yanı
Suriyeliler armalar halinde ilerliyor şimdi
Bir hüzün bulutu gibi
Bastıkları her toprak bir miktar daha yıkıma gebe oluyor
Kuruyan Selviler...
Umudumdur şimdi bir hüzünden arta kalan
Hasret ilikliyorum kuşların kanatlarına
Bu yaz akşamında... bildiğimiz adı: Sonyaz’da
Bitiyor işte bitiyor!
Yüzümde acı bir tebessüm ile
Pek de iyi geçmeyen bir imtihan gibi
Tanrımın zorlu imtihanı...

Yaşıyorum ve yaşayacağım. Hangi hüzünler doğarsa doğsun
Bir maviliğe yaslanacağım ve saklanacağım köşe bucak
Elbet geçecek bu yaz
Elbet solacak yapraklar
Hüzünleri bir kapı arkasına asacağım
Ta ki öteki ilkyaz gelene kadar...