Bir kaç satır karaldım sadece
Emin ol en güzel mevsimindesin aşkın
Gök kırılır camlarına bulut düşer de
Sana uzanan bir nimettir sevda yeli

Kırk buz kütlesi beynimde
Beni alır gider yağmurlar
Iraksız bir yelden gelir
Çambudiwip diyarın melal bakışları

Aydından esaslı bir kozalak kovalar
Kimyamı öper bir kaç damla kadın suyu
İklime düşünce anlarsın
Zarardan doğan kimliksiz çocukları

gece yıldızdan arınıktır çünkü
gece bilmemektedir sevgiyi
değeri
gece tırmalamaktadır kaypak heceleri
sen şiir dersin bana terstir bilmece

Okyanusdan kokar kezzap
Tuzdan medet umar insan
Keyfine yoktur balıkların
Bir şişe içinde ölür giderler

Beyaz bir mintan içinde inciler
Deryalarda ömür bilerken
Bir dalgakıran gelir yüzünü öper
Amansız zincirlerdeki küf tanesini

Zakkuma pişman olanı mı istersin
Pişmanlıktan öpülesi dudakları mı
Karanfile ter banıp
Girersin en harem yerlerine
Çetrefilli bir fahişenin

Sonrası mı
Sonu var mı kiraz sularının
Kibrit alevinden doğar
Kırmızı bir yordamanın şarkısı

Kelebekleri sev mesela onlar için öl
Çünkü onlar az bulunur hayatında
Gelip geçiçi olan sensin
Üç günlük dediğin ömürlerinde
Belki en âdî serüven sensin

Kırdığın gönlü tamir etme kalsın
Kırdığın için şanslısın aslında
Kim bilir ne büyük hata edecekti
Ömrünü seninle doldurmakla

Söylenceler bitmez şiirin kafiyesinde
Gider durur hayatın bilmecesinde
Biraz uyku rıhtımına duman üfle
Biraz mor menekşeyle gülmeyi dene

Kırılan bir ay parçasına
Sana bakan gül goncasına
Öyle bülbül gibi şakı demiyorum
Bir lafz eylesen yeter:
Umudum...

Bir güneşle ceylan derisi kuşanan
Ve beneklerinde kar kuruntusu gölgeleri
Çizgilerinde esirgediğin gelincikleri
Barındıran o eşsiz tanrıçaya
Kadın deme mesela
Kelebeğim de...
Ve kelebeği karanfilden ayır
Birisi ateş diğeri mavidir
Birisi anlık tebessüm
Diğeri ömür boyu özgürlüktür...