Bana bir iyilik yap sevdanın hatrına
Çiz ruhumu tebessüm firakına
kırılan bir ok deryayı ikiye bölsün
rıhtıma uzanan mavi gül yüzüne düşsün
sonra sen gel muradım ol
belleğime dokunan mavi bir feryad
iki kelime ikiz dudak
Allah aşkına sevgine beni de kat
bazen bu şehri anlamsız buluyorum
kayboluyorum gövdemi arıyorum
benzeri yokmuş sensiz yıldızlara uzanmanın
yol üzerinde çeşmeye teşne sabahların
bana bıraktığın kul köle madenin
eriyen volkanı aşkla köpürür
giden hazanın hatrına bahar gelir
mekanın izleğinde roman yazılır gözlerine
Leylasını kaybeden Mecnun utanır
başka başka bakıyorum mabedine
günah işlemiş melek miyim sence ?
beni vurgunla azad ettiğin gece
dilimden döküldü aşkın son hece
ellerim üşüyor yalnızlığımdan
bana miras kaldı odamdaki gölgelerin
sanki ateşle noktalanan mum alevinde
alın yazıma düşer damlaların
öyle öykünmeye gerek yok
seher vakti ebabil kuşlarını öptüm
ruhumun kalesini tarumar ettiklerin için
beklemek seninle cisimleşir sokakta
beklemek ömürle geçmez bir solukta
casuslar takılsa da pişman olur mu ?
uğruna ölmeyi beklediğim tuzakta
şimdilerde en âsi çocuklar heykelimi dikti
ve dedim o heykel senden bir siluetti
vedanın rengi kırmızı olmaz elbet
kara bir sayfanın incisidir külfet
ağır ve soluksuz kaldırım taşları
son bakışları son aldanışları
kollarında gidiyor iki masum evin
dar hücresinde kaldığı telaşları

SUSTUM SADECE ÖZLEDİM
HUZURU LOKMALADIĞIM KELEPÇEMİ...