Tevhid-i islam için açıldı sancaklar
YA ALLAH BİSMİLLAH ALLAHUEKBER !
Neferlerde bir sevinç ukdesidir görünen
Cümle alem vahdetine göz dikmişken
Arslanlar gibi kükreyerek namerdi dize getiren
Evlad-ı Fatihanın askerleridir onlar

Elem mi ? Haşa ! Kutlu zafer abidesidir
Bir mahşerden toprağa akan sevdadır
Bir tufan içinde Memedin öyküsü
Allah sancağımızı düşürmesin der gibi
Bir buluta sarılmış yükselen melekler
Bu zafer islamındır şahit ol ya Rabb der gibi

Kilitbahir’den Kanlı Sırta
Arıburnu’ndan Anafarta’lara
Peygamber kokan o güzel yurda
Selam olsun
Ecdadımın türküsüne
Anaların göz yaşına
Bin dua ekleyerek
Bir mermi çekirdeğinde
Bir top güllesinde
Gülerek ölüme giden çehreler...
Vatan size minnettardır

Tabyalardan yükselen sesleri dinle !
Kim bilir kimler var içlerinde
Bazen ruhunu teslim ettiğin son nefesinde
Bir çınardan kalma esintiyi görürsün
Şehadetlerini dinledim ulu dergahlarında
Hilal gibi vurulmuş göğüslerinden
Binlerce Ezineli Yahya çavuş gördüm
Beşikten mezara değil ey evlat !
Beşikten Çanakkale’ye
Balıkesir Lisesinden Galatasaray Sultanisine
Ve ömrünün baharında senin için
Bu ülkü için
Vatan için
Toprağa düştü tabipler mühendisler !

Bilmem farkında mısın geçen zamanın ?
Bir şeyler isteme benden
Gönül gözüyle görmelisin Çanakkaleyi !
Düşürme bu sevdayı bir an dilinden
Bir övünç kaynağı düştü sana mateminden
Rahmet pınarlarını onlardan esirgeme ya Rabb !
Ulu dergahına bizlerden bir fatiha eyledik
Ruhuma bir esrime gelir toprak kokusuyla
Türk sancağında selam durur şühedalar !
Önce vatan millet sonra sevdam dedik
Bastık tetiğine nidalar ile
Boynu bükük yavrular hürmetine
Toprağa düşen fidanlar hürmetine
Şehid kanıyla sulanan ülkeme
Na-mahrem elini sürdürme ya Rabb !

Horasan erenlerine selam olsun
Alparslanın gazilerine selam olsun
Akifin Asımlarına selam olsun
Hacı Bektaşa selam olsun
Tevvekkel tü Taallah diyen dillere....
Dokuz Oğuz beyleri
Selahaddin Eyyubi
Yunus Emreler Mevlanalar
Semahında nice dönen müridler !
Allah hepinizden razı olsun

Çanakkale
İlahi yazgısına sadık milletin anası
Çanakkale
Öksüzün gurebanın yetim hakkının mirası
Ayinesinde hû sesleri var iken
Çanakkale ebediyen GEÇİLMEZ !

Ve lâ tekûlû li men yuktelu fî sebîlillâhi emvât(emvâtun), bel ahyâun ve lâkin lâ teş’urûn(teş’urûne).BAKARA-154