-------ÇOCUĞUN DİLİNDEN-----
Ben küçücük bir adam
Yüreğinde mavzer yangınıyla büyüyen
Ve hayatta en değerli iki varlığımı alan
Bir hayatın ortasında başıboş kalmışım

Özlediğim yok benim artık
Sevdiğim bir iki resim karesinde
Bana gülümseyen annem ve babam
Adımı söyleyemem
Çünkü öksüz ve yetim duygularım
Buna engeldir

Kırılan pencereden kuşları selamlıyordum
Kırılan testiden su doldurdu en son annem
Sonra gözyaşımı acı acı içtim
Aleve yenik düştü gözlerim
Evimin önünde son kez nefes aldım belki de
Son kez huzurla lokmaladım bir tas aşımı
Ardı sıra silah sesleri içinde
Kör kurşunlara yalvarırcasına
Ne olur bana zarar vermeyin
....

Benim anne babamdan ne istediniz ?
Kimselere zararı yoktu
Küçük kardeşim gibi
Ben de küçüktüm
Dünya dediğiniz cehennem yuvasında
Acının ahkam kestiği Kerbela pusulasında
Akrebin kıskacına beni neden aldınız ?

Siyah elbiseli adamlar bir şeyler söyler
Ben anlamam etmem
Şekerden şekeri var mesela
Annem babam
Ama artık yok onlar da
Sabah yollara düşecek evine ekmek getirecek
Ve duasına beni de katarak şükür edecek
Dağ gibi adam yok mesela
Beni kim öpecek ?
Namlusuyla kan kusan askerleriniz mi ?
Elimden kim tutacak ?
Pas küf kokusu bombalar mı ?

Bir yorganım bir battaniyem kaldı
Ama ben inanıyorum bir gün annem ve babam
Elimden tutacak yine
Yavrum diye sarılacak inanıyorum
Kimse bizi ayıramayacak
Sokak lambalarında kitabımı okuyacağım
Ve bir gün daha doyduğum için
Rabbıme şükür edeceğim

Kırık bir testiden damlar gibiydi dünya
Kan kusuyordu irin irin akıyordu güya
Ama yoksulların göğsüne işlemez şarapnel
İmanları çelikten bir zırh gibi kükrerken
Bir kırmızı gül yeter kainatın suresini okumaya
Bir damla gözyaşı imanımı perçinlerken
Adımı Hüseyin koyun Kerbela da düşeyim ben de
Annemin eşarbını babamın tütün tabakasını
Yere düştüğü günün intikamını
Kalemle alayım !
Toprağa düşerse yıldızlar
Bir hilal doğar içlerinden
Ben annemle babamın hilali
Mazlumların ihtilali olacağım
Sizin papyonlarınıza ve purolarınıza inat
Zafer İslamındır diye haykıracağım !
Küfür ehline düştüğümüz günden beri
Kimlere kaldık ya Rabbi !
Dosta düşmana inat yüzümüzü güldür
Sancağımızı düşürme ya Rabbi !

Telgrafa kuş konacak bir gün inanıyorum
Gökyüzünde bulutlar dans ederken
Rahmet duasına çıkacağız biliyorum
Elime ekmek geçecek ve buğusuna
Hakikat yazacağım biliyorum

Halepli mazlum benim adım
Karanfillerle dolar sokaklarım
Elma şekerinde tadarım dünyayı
Ve annem babam....
Onları bir gün olsun unutmayacağım
Ve onları bu toprağa düşürenleri de

Şimdi şahit ol Ya Râb...
Doğan güneşlerin hatrına
Bayramı müjdeleyen Hilale
Kerbela’da düşen Hüseyinin hatrına
Uhud’da Hendek’de ilk şühedalara
Annesinin sütüne hasret cennet-i ukbaya göçen
Ebubekirin Tuğba ağacında salıncak kurduğu
Nûr dolu savaş bebeklerine !
Bosnada Lâ ilâhe illallah diyen
İzzetin neferlerine
Uygur Arakan Filistin elinde nağme nağme
Yurduna, kimliğine sarılan
Nice Türkmene ve müslime
Kırbacın değdiği her mazluma
Ve Bezm-i elestte verdiğimiz
Sözlerin hatrına !

Evvela çocukluk hayallerimi bularak
Son nefesini veren anneme babama
Dalgalanan bayrağıma sahip çıkacağım
Ve sonuna kadar hak olan davayı güdeceğim
Elimden eksik olmayacak kalem !
Ve bir gün evet bir gün
Bu toprağa ben de düşeceğim
Düştüğüm yerden dirilt beni
Binlerce fidan bitecek üzerimde!
Bir duyan bir daha dinleyecek
Dilimden düşen son nağmeyi

Mazlumların davası görülür elbet !
Ey gözü yaşlı dünya
Ey koca köhne sandalyeler !
Benim yüreğimin yangınını nereden bileceksiniz ?
Soruyorum size
Annem babam gibi sevebilecek misiniz ?