Varlığı dağların ardına mesken tutmuş
Gül kokulu bir kuştu
Muştular getirirdi bahar günlerinden
Sesi göğüs kafesimdeki yalçın kayaları eritirdi
Dağıtırdı başımdaki dumanları...
Kardeş sözcüklerini zincir eyleyip ellerimize
Yollara düştüğümüzden beri
O dağlardan çözülüp akardı sular gönlümüze...

Ateş saçan gözlerinde
Bulurdum kaybettim sandığım her şeyi...
Ve düştüğümde kanatlarımı tutup
Uçururdu göğüm diye seçtiğim
Evim diye bildiğim hazinemin üstünde...
Özgürdüm onun duyamadığım nefeslerinde;
Akardım okyanuslarca...
Düş gezegenlerinde konaklar;
Yeni bir dünyaya kök salardım.

Beni kendi cehennemimden çıkaran
Salan beni cennetine
Bir kutlu kişiydi
Saklardım onu en gizli köşelerimde...

Yeminlerle anlatılmayanlardı
Nehirlere kavuşan.
Okyanuslarda boğulduğumuzdu,
Diplerin şefkatli rahminde
Boğulmalardan yeniden doğmaya,
Çırpınışlarımızdı yarınları kucaklayan.
Bitmiyordu sevdanın kavgası...
Neyse dünde olan
Bu gün de hayatımızda
Rengimiz oluyordu şimdi...