Payımdır hayattan
Ölüm akasya dallarında
Beyaza çalmış korkuların nöbetinde
Buldu beni anamın babamın koynunda...
Güldüm köpük köpük bir denizin
Doğurduğu çocuklarca.
Şelaler dağların yamaçlarında
Döküldü içimin baharına.
Heybemde yoğurdum ekmeğimi
Dumanı tüter;
Hayır olsun diye günler
Döndürürüm güzel başımda.

Susarsa birileri
Susmaları doğurur her sancıda beni
Çam ağaçlarına dönüşür köklerim
Kayaları delmeye yeminli.
Dallarımda kuşlar
Yuvaları çer çöp
Şarkıları bana besteli.

Kandır geceye düşer
Düşer çizer geçer
Bir kavgalı ömrü...
Yaz gelir kışa meyilli...
Bir koca yürektir bendeki
Tutunduğu dal dosta gider
Sıcak bir kucakta
Büyür beslenir umut.

Bir kadın bir pencere esintisine
Kapılır, bir uçurtmanın kuyruğunda düşleri
Şükrüyle külden köze döner
Hayat payını böler
Bana da kuru bir sevda düşer
Zeytin karası gözlerinde bir çocuğun
Yeşillenir dallanır
Çiçek çiçek bala
Su olur ben olur
Dudaklara dokunur...

Nilsun Usluoğlu Aslan