Kimse bilmiyordu
Dışarıda gürül gürül akıyordu hayat
Tortusu bile kalmıyordu dünlerin
Ne Sokaklarda topaçlar döndürülüyordu
Ne takılıyordu tellere uçutmalar
Çocuklar sevgiler yerine
Dev gibi hırslar taşıyorlardı yüreklerinde
Çukurlar kazıyorlardı
İçlerine atacaklarını biriktirip biriktirip
Atalarından miras aldıkları keskin hançerlerle
Öldürüyorlardı kardeşliği.
Yetişkinlerse tüketmişlerdi bin yıllık umutları;
Kazanlar kaynatıyorlardı içlerinde.
En büyük marifetleriyse
Başkalarının acılarından ördükleri
Duvarlar ardında oynanan saklambaçlardı.
Bir araya geldiklerinde
Utançlarını gizlercesine
Ceplerine sokup kirli ellerini
Kaçırıyorlardı gözlerini gerçeklerden.

Suçluydular biliyorlardı
Çalmışlardı düşlerini çocukların
Onlara aşkı dostluğu öğretmemişler
Işıltılı giysilerin yalancı boyalarına
Salmışlardı masumiyetin küçük kelebeklerini
Suçluydular...
Suçluluklarında kendilerini de boğdular...