1
Yorum
5
Beğeni
4,8
Puan
938
Okunma
Sesin dünyanın büyük sancılarla doğurduğu
Büyüttüğü gül suyu kadehlerde
Güleç yüzlü çocuklarla geldi.
Koynumuzda buldu yerini.
Çatlaktı toprak...
Avuçladı kocaman ellerin;
Savurdu bir çemberin orta yerine,
Susuzluğu kader belleyen yarım asırlık çıplaklığını yeryüzünün.
Biz en güzel çiçekleri ellerine diktik.
Şarkılar besteledik bulutlara gizlenen güneşlere.
Senin kıvrım kıvrım yollarına
Boynumuzu düşürdük.
Rayihasında gözyaşlarıyla gelen günlerin
Koyu bir dem verdi yüreklerimiz.
Şaşı bakışlı gecelere
Kök saldı damarlarımızdan
Hayat diye denize bıraktıklarımız...
Sesin koynumuzda otağ kuran sesin
Aydınlığa vurdu bizi...
5.0
80% (4)
4.0
20% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz