0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
884
Okunma
Hani Bazen eşyalar bile saklar kendini...
Mesela bulamayız çorabımızın eşini.
O kıvamdaydı şimdi.
Yüreği yoktu ortada;
Gözleri yoktu...
Şapkasını çıkaracak bir el arıyordu kendine.
Ayakları da yoktu...
Sonra çöl rüzgarlarına bıraktım, diyecekti ruhumu.
Sözcükleri yoktu...
Böylesi şaka görülmüş şey değildi.
Bu binaları yıkan,
Silahı eline alıp çocukları vuran
Bir türlü bilinemeyecekti.
Fail-i meçhuldü tüm ihanetler.
Çürüyen bedenler göçüklerde;
Semt pazarlarında don gömlek fiyatına hayatlar,
Umarsız avuçların terinde;
Diğer tekini arayacaktı.
