“ saçma “
kaç kez söyledim sana
eksik kelimelere
saçma kelimesini içinden aşk geçen bir metinde kullanma !..
- gülme !...
gülüşün içimi gıcıklıyor
sonra senden gıcırtılı kelimeler kalıyor geriye
başımı koyduğum geçmiş
sürgün veriyor kalbimde

- gülme !...

saçlarımın örgüsü çözülürken
güneş batar köşeden
pervazlara yaslanan ışık huzmesi
pervasızca gözlerimi alır içimden
körüm
aklımın çiçekli bahçelerinde
endişeler dikiliyor başucumda
korkularım kuş kanadı
sen diye başlayıp ben diye biten cümlelerin ortasında
kestim ellerimin ahengini
bencillik kuyusuna atarken
çırılçıplak benlerimi
çöp adamlar tutuyor çetelemi
kollarımı
çırpı bacaklarımı
sonra kalbimi deşiyor zalim elleri
kenarı süslü defterlerimin üstünde
olasılıklar yürütüyorum
daha fazla ne olabilirdi ki …




“ deliliğin sınırı yok ya “ dedi hancı
bilse içimdeki fırtınanın esaretini
omuzlarımı saran cinneti
kırdım
kırılmaz denen kadehleri
içtikçe cehaleti
resimler hep aynı...




şarap kızıl
sense sarı bir yalnızlık ordusu
itici ve soğuk bir mevsim gibisiniz
içi boşalmış hanlarımız da
bacakbacak üstüne atmış
neyin hesabını tutuyorsun
üç eksik bir fazla ne fark eder ki
sustuklarımız geziniyor nasıl olsa
ülkemin cansız fotoğraflarında
ölüler hep aynı...






hiç olmadığın gibi hep ham kal toprağında
çiğ bir öpücük mesafesinde
çığlar altında kalmış suretinle
ne kadar da güzelsin
ki hatırla
nasıl kokar anneler demiştim sana
kendimi koklaya koklaya…




inceldi gök
üşüdü rüzgar
şu tahta merdivenler
gıcırtılı sesler
bana kalan
köşeyi dönersem
tüm servetim sayılacak
sivri topuklar...




şizofrenik bulgulara rastlanıyor
defterlerimin arasında
acil servis odalarında
omuzumdaki leke
tanımlıyor beni geleceğe
üç yanlış bir doğru
bulutlara yüz tutan
annem yeni uyanmış güzellik uykusundan
ne âlâ...




- gülme
penceremin önü
cehennemin ilk koyu
geç kalan çürük elma…