tutanaklarda kalmış tozlu küflü sakıncalı ve ölümü özleyen büyümemiş soylu bir çocuk biriktirir gözlerimde ömrüm…


ey sevgili
yazıyooor yazıyorrr
yusuf’un gözlerindeki deniz’i ve deniz’deki hüseyin’i
yazıyooorrr
diyorsa
ellerinin üstü taze çatlamış
çam sakızı çoban armağanını çoktan geçmiş gaste satan bir çocuk

sen beni efkârlanıyor mu sandın…

sen unutursundur da bir tek anaları unutmaz adlarını
emzirir gibi bir ağıda düşen tüm çocukları/nı
yarılan gövdelerinden…

kelebekleri ölür seslerinin...
ki
kelebekleri ölenlerin sabahı olmaz...

bir resim çizmiştik boyaları kanayan yanlarımızdan
birbirimizin kurdu olan
tüm eksikliğimize tüm beceriksizliğimize tüm hatalarımıza rağmen
birikmiş uzun ayrılıklı göçmen bilindik hikâyelerden

kimse görmemiş
kimse de görmüyor artık…
hükmüde yok.
yok hükmünde
sırtımızda yama gibi
ötekilerden…

bir hançer deşer deşer durur …

-istisnalar hariç-
herkesin tek bir yüzü yüzsüzlükmüş
-anladım-

yol bitti
sonrası yok sevgilim
anladım ki
hiçbir yere varamıyormuş insan…

insanlık hala
çocuk gelini on ikisinde kadın
on üçünde doğurtmak
on dördünde öldürmekle meşgul

…hiçbir hayvan pezevenklik yapmıyor…

-öğrendim ki-
ta baştan teslim olunmuşluk daha başarılı sonuçmuş...

kırgın değilim
öylece bırakıp bizden çekip gittiğinize…
tüm kemiklerimiz ve üstündeki etleri sızım sızım inlerken
acıdan çırılçıplak bırakıldığımızda
pazarlığı peşin yapılmış bir kerhane odasında orgazm olurken
‘bunlar otuz birde çeker’ demenize de…
acı babalarının! anayasalarına yüzde 91.37 ’evet’ demenize de…

varsayıyorum...
…
bir hayali canlı tutmaya çalışmaktan vazgeçmeyen
başka bir şey değilmişiz…
paslanmış bir çiviye .ötümüzü değil ayağımızı basmışız
ne sırtımızdan
ne tırnağımızdan
nede yüzümüzden kir çıkmaz..

demir paslanıyor
çelik bükülüyor
en çok çocuklar gülüşüyor..

kör ebe oynasınlar göz çukurlarımda
küçük bir çocuk beni sapanla vursun

şimdi gidiyorum
gitme vakti

kalbim
ben seni terk etsem belki gönlün kalır
ama sana söz sen beni terkedersen asla gücenmeyeceğim

hadi kalk bir kıyak yap bana
indir perdeyi söndür ışıkları
koy son noktayı...

geriye
kanaması durmayan sorunun
cevabına dokunulan yerde ki
tüm alıntıların sahibi olmam kalsın…

nasıl biliniyorsam öylece kalsın…



/haydi vurun kazmayı toprağa kürek sallayan nasıl olsa bulunur…/


kenan can yoldaşlar//nasıl biliniyorsam öyle kalsın

18.01.2014 Ankara