/Harabeler yetimin yalnızlık senfonisi
Harabeler öksüzün ağıt yakan ninnisi
Bazen anne kucağı, kalpte is harabeler
Hayalleri kirleten soğuk sis harabeler/



Bir zaman düşlüyordum mutluluğa açılan
Akrep zehir salsa da kilidi yelkovanda
Bir zaman düşlüyordum kötülükten kaçılan
Paramparça maziden uzaklaşan bir anda
Lakin hayat kopardı beni düş aleminden
Ruhuma bulaştırdı derdinden, eleminden

Dedi ki: “ Yaşıyorsan gözyaşı dökeceksin”
Dedim: “ Sen kaderimin boynunu bükeceksin”

O an bir rüzgar esti tepemden tırnağıma
Hayat meydan okurken gam takıldı ağıma




Puslu yollardan geçip kapandım harabeme
Tozlu defteri açıp gözyaşımı akıttım
Baktım hüzün yerleşmiş sinsice alfabeme
Elemlere bollukken mutluluklara kıttım
Sonra hayat belirdi yeniden gölge gibi
Oydu gözyaşlarımın tek hakiki sahibi

Dedi ki: “ Kaderinden ne yapsan kaçamazsın”
Dedim: “ Sen solmuş canda gül gibi açamazsın”

Gözlerini kısarak baktı donuk yüzüme
Dudağını bükerek güldü bu son sözüme




Kırdım tüm aynaları; koştum, kaçtım kendimden
Harabemde maziden hiçbir iz bırakmadım
Siyahlara bürünüp ağıt yaktım derdimden
Sel olsa da gözyaşım geçmişime akmadım
Aklımın kadavrası canlanınca yeniden
Onu gördüm karşımda dev cüsseyle aniden

Dedi ki : “ Hayatını küle çeviren benim”
Dedim: “ Ben yaktığında bıraktığın kefenim”

Usulca uzaklaştı havada kan kokusu
Bir yetim harabede yalnızlığın korkusu…





/ Harabeler kırılan kalplerin sığınağı
Harabeler kederin rutubetli ocağı
Bir babanın yıktığı mazidir harabeler
Çocukluğun lekesi izidir harabeler/



Seda YÜKLER


Değerli ağabeyim Olgun Onur’a en kalbi teşekkürlerimle...