Uzak bir ülkenin sonsuz siteplerinden
Amazon ruhunu taşıyor sevgilimiz

Boş kalan zamanlarımda
Bulduklarımı yazmaya karar verdim
Yazmak değil asıl işim
Yollara dökülmüş yaralı yürekleri topluyorum
Takılmasın diye ayaklarına erken işe gidenlerin
Zembereği sonuna kadar kurulu bir yay buldum
Zamanı sonsuzluğa tutan
Ve bir saç tanesi
Üzerinde yaşanmış yılların resimleri

Beni kitap sayfalarından kaldırma
Sesini veremem sana

Agop Usta hala meydandaki terzihanesinde
Hayatları ekliyor birbirine
Kırık bir ayna gibi duruyor yaşam tehcire
Ûrkek adımları buluyorum
En kalabalık en tenha yerlerde
Aynalar susuyor siluetinde
Issız sokakların denize çıktığı yerde bir gözyaşı
İnatla çoğaltıyor kuytularda saklanmış umudu

Telsellisi kanadında kırık bir güvercin
Kendi yazgısına mahkum
Zazaca söylenmiş bir sevda türküsünün
Bütün notalarla meşkinde

Başkalarının günahlarını yaşıyoruz
Üryan ellerimizi uzatıp göğe

Ne kadar çok göz var yollardan topladığım
Her biri kendi hikayesinin peşinde

İzafiyet Teorisi’nden önce kolaydı herşey
Her dakika aynı hızda
Sevgiliye gül veren için de
Derisi yüzülen Nesimi için de

Bütün tamahkarlıklara inat
Sadece bir toz zerresi alıyorum yanıma
Kainat ellerimde
Örtüyorum üzerimi
Hz. İdris’in diktiği pelerinle
Bir toz zerresi kapatıyor üzerimi

Boş zamanlarımı burada geçireceğim