içinden koparıldı
zaman beşiğinde sallanırken birikmiş
duygu selinin yağmur olduğuna inanıyor
ağaçtan süzülen bir kaç damla göz yaşı adına
yapraklarına boyun eğebilirim

taklit ederek her şeyi içime almaktansa
bu diyaloğun bittiği yerde başlayan
yeni sevinçlerine kanat açıyorum inanırsanız
ki yalan samimi bir sestir tükendiğiniz de

ve de
titreyen sıkıntısını saklayamaz doğal olan
muhtaç mısın bir bir suyun akışına kuru
rengin solmuş mu güneş
hiç kekelemeden acınaklı olabiliyorsa
zaten teslim olmuştur ölüme

gözleniyordu uzak yıldızların deliklerinden
öyle yapabilirdim diyerek yeni bir yol
yeniden bir yolda yürümeye başlayınca
arkası uzar büyütürdü kendi gölgelerini
sevmez akrep zehrini bilen eski ölülerini
derisine akacağı taze bedenler bekler
boyundan büyük sarsıntılar şehrinde

al yamaçlar içinde hatıralara
duvarlar bentler kurduk
hani ulaşamayacaktık sırra
gök yüzünün merdivenlerinden düştük
ayrı kaldığımız
öteki suya.