olduğun yeri görmeye çalış
kendi etrafımda dönüp durdum
ve sordum kendime
olduğun yeri görmeye çalış

içeri girdim çıktım
bir fizik muharebesi alıp başını gitti
fısıldadı ruhumun ince pörsümeni
dalı kırılmış ağaca su veriyordum

yavaşladı piyanonun tuşları dudaklarımda
efkarım-la mahsuplaşıp pencereye döndüm
pencerede iki güvercin
kanatlanıp yol aldılar sakin boşluğa

korku yanaşınca geri çekiliyorum
çabuk kaçıyor dalgalar kendinden
oysa paramparça olduktan sonra hiç bir anlamı yok
sahilde kum denizlerin tükenmeyen ağıdı

dışarıda hava günlük güneşlik
için bulut bulut karmakarışık
diyorsun ki yağmur yağsa bari
ağaçlar eşlik ediyor gönül şarkıma
sahilde umutlar menevişli
renkli sarışın mavi

hata etmek mümkün lisanı bükerken
amacım daha derin bir söz
ama rüzgarın fısıltısını çeviremiyorum azizim
saçıp savura bilirdim lakin
anlayanlar için
bu lakırdılar felsefe izim.