kırlangıç kır
çiçekleriyle gün
yorgun çağrılarını kaybetmek üzere
neden bu birikmiş
bulutların sesi olsun ki
içimle el ele tutuşan siz değil misiniz
beyaz tül karardı
düşmedi gelmek istediğim
zaman kucak dolusu
sevgiler vardı
güneş yanığı sarı güz
saçlarına yağardı
Ophelia
ağaç desenli kemer çiçeği
avuçlarının sıkıntılı kuru çalısı
yere düşerse eğer
aşk iki
şeytan gölge
öpsen birini bir kez
diğeri darılacak yüzüne
iyi bak şapkalı ve sakallı
içinin heyecanını yontan adam
panayır
çocukları gibi
gülümsüyor
dünya bu
az
zaman çok geç
ateş uzun bir dalgınlıktır hayat boyunca
aşk böyle bir
sevda taşır hep
gözleri bir çıkmaza kilitli
seviyormuş çok
çünkü daha
beyazdır eli hançerin
kalbi kanayan
kırmızı güller yok.