Seninle göz göze geldiğim anda
İçimde çiçekler açar sevdiğim
Bir yanım yaz olur, bahar bir yanda
Ruhum kanatlanır, uçar sevdiğim


Bu ne güzelliktir, hayran eylersin
İrem Bağları’nı seyran eylersin
Düğün dernek kurar, bayram eylersin
Gözün gönle neşe saçar sevdiğim


İster gerçek, ister düşümde olsun
O bakışın her an gönlüme dolsun
Seni arayanlar, kâlbimde bulsun
Gönlüm, ’Kal!’ der, kapı açar sevdiğim


Güne gün ekledim, seni bekledim
Aşkla hasretini kâlbe yükledim
Azalan yanımı senle denkledim
Bu gönül gözüne düçâr sevdiğim


Gittin de gelmedin, ona yanarım
Hayâl mi gerçek mi, düşe kanarım
Gün batar, ay doğar, seni anarım
Yârden ayrı düşen, göçer sevdiğim


Göz gözü okursa, söze ne hacet
Bakışın nâr iken, köze ne hacet
Aşk bir yokuş yolsa, düze ne hacet
Seni seven, serden geçer sevdiğim


Verdiğimiz sözler yerin bulmadı
Kurduğumuz hayâl gerçek olmadı
Sana düşen gönül, murad almadı
Kendi benim gibi naçâr sevdiğim


Felek gözümdeki yaştan utansın
Sendeki göz ile kaştan utansın
Başımda dikili taştan utansın
Mezarım da güller açar sevdiğim


Dinmiyor gözünden kâlbime çağrı
Kâlbimin içinde tükenmez ağrı
Aktaş çile çeker, yanmaz mı bağrı
Bu ömür nafile geçer sevdiğim


Şaban AKTAŞ
22.12.2014