bir sonbahar günüydü saatlerin gerilemeye tutuştuğu yahut durduğu
kemikleşmiş hatalarla örülü ilik yoksunu
çürümüş bedenlerdi toprak içinde humus toprak içinde korku
aramızda modern zamanların uğultusu aramızda kuşku

saatli bir bombaydı içim pür telaş ve natamam
patlayıverirdi yeterince destek görünce anlamsızlıktan
aşktı çünkü gövdemizi kuşatan
bin bir renkli bir masalda düşüşlere seyran
ve nefretti bir tutam
bir ince sesti kırılan bir ince anlam
ivedilik telaşında yitirilmiş bir avuç yaşam
oku diye çocuğum anla diye anlat diye lütfen

şehrin en ulu ışıklarına açılan pencerelerim vardı ve
ve göğü bine bölen simetrik kuşlarım
ağlamaya yüz tutsam incinirdi kanatlarım
bir meçzup heyulaydı gözlerim dolaşırdı kapı kapı
-bir lokma ekmek için buradayım teyzecim
-çölleri aştım rengarenk
-insanlar gördüm tenleri bakır sarısı
-paylaşacak bir yudum sevginiz de mi kalmadı?
kalmazdı ömür hırsızı gövdeden bacaklılardı kâh
kâh incir yaprağı arsızları dokunsam yoka sararlardı
içlerinde modern zamanların sancısı içlerinde insan artığı

çatallaşırdı sesim kulaklarımda duyulsam hataydı
boşuna değildi şiir oluşum
her yanılışın kendi canavarını yarattığı zamanlardı
uzaklaşsam korkuydum isyana dursam yarım gövdede yarım can
seni sevmeye niyetlenebilirdim ama uzaktın çok uzak
sevemez düşleyebilirdim seni ancak

bu yüzden kısa notlar ve simetrik kuşlar biriktirmekle başlıyordum düşe
“yaşamak” diyordum sonra , “güzeldir ama bazen, sadece bazen”
ne fenaydı beni kötümserlikle suçlayan gözlerin
dönüştüğünde yeşildin
iki sonsuz zamandı gözlerin iki akrep iki yelkovan
yemyeşil bir rüyaydın sanki
akıldan kalbe yakıcı bir ürperti
“kırmızı kabloyu kessem” diyordum, “biter mi acaba bu maskeli balo?”
“sakın” diyordun, “henüz buldum, kaybedemem seni”

ilkel zamanların ruhuydu içimizde
içimizde kör şehirlerin ağrısı
şiire keserdim ben sen göz alabildiğine yeşildin yemyeşil
vazgeçtik sonra görmezden geldik niçin bilmiyorum
haklıydın insan güllerden daha karmaşık bir varlık
tek kusurumuz bu olsaydı keşke
belki o vakit çoğalırdık
kanadı yaralı kuşlarımla yek başımayım oysa şimdi
gene de güzel şey yaşamak ama bazen sadece bazen
güllerinden öperim bugün son kendine iyi bak