uyanıyordum sonra
çocuktum
gökyüzü eflatuna kesiyordu
simsiyah güzelim kısraklar vardı gülümseyen gül yüzünde
ve uzun tatlı namlularıyla fildişinden minyatür tüfekler
içimi kemiriyordu gül yüzünden kopan güleç mermiler
öyle hoş
öyle naifti ki yaklaşan ayak sesleri
biliyordum hiçbir savaş ürkütemezdi bizi

uyanıyordum sonra
çocuktum
çerçevesine sığmayan resimler
ve eflatun bir gökyüzü
tamamlıyordu eriyen saatlerin sonsuzluğunu
ellerinde renkli bir düş
ellerinde iç içe geçmiş onlarca yazgı
ve ellerinde baygın
ellerinde efsunlu
ellerinde esrik bir bahar kokusu
vardı sarıyordu babil’de yangından arda kalanları
ve savaş bıkmadan
ve savaş usanmadan
ve savaş soluk bile almadan bir tanem
yaklaşıyordu

uyanıyordum sonra
çocuktum
içimde kanımda dolaştıkça kırmızıya kesen karıncalar
içimde küçücük lacivert böcekler
ve içimde güleç yüzlü sevimli mermiler
vardı vuruyordu babil’de savaştan sağ çıkanları
öyle güzel
öyle eşsizdi ki yaklaşan ölümün gölgesi
anlıyordum hiçbir kıyamet korkutamazdı bizi

uyanıyordum sonra
çocuktum
babil’de dil dilleri doğuruyordu
çığlıkları duyuyordum bir tek
kimsecikler yoktu
ve savaş bir tanem
yılmadan
yorulmadan
ve dahi soluk bile almadan
yaklaşıyordu
dillerinde kör bir nefret
dillerinde mahkûm bir öfke
ve dillerinde suskun
ve dillerinde yoz
ve dillerinde acı verici bir yanılgı
vardı yükseliyordu babil’de yükseğe
daha yükseğe
ve en yükseğe doğru

uyanıyordum sonra
çocuktum
ben tırmandıkça uzuyordu kule
derinlerinden bir keman sesi
derinlerinden bir yalnızlık ezgisi sızıyordu
müziği duyuyordum bir tek
kimsecikler yoktu
ayrılıyordu babil’de diller
ve ayrılık bir tanem
savaşı
savaşı
ve savaşı çoğaltıyordu

uyanıyordum sonra
çocuktum
gökyüzüne benziyordun
eflatundun
gül yüzlü kısrakların vardı simsiyah
ve fildişinden minyatür tüfeklerin
tatlı uzun namlularındaydı ölüm
soluk soluğaydı savaş
yaklaşıyordu kemirirken içimi gül yüzlü güleç mermiler
tırmandıkça eflatuna kesen bir kule
ve çerçevesinden taşmış resimler
tamamlıyordu zamanın tekdüze sonsuzluğunu
ama öyle hoş
öyle naifti ki evren
görüyordum yok edemezdi bizi hiçbir ten

uyanıyordum sonra
bir çocuk uykusuydu çünkü uykum
ve ben bir tanem
babil’de bir kulede
göğsümde senden yadigâr mermilerle
tanrıyı arıyordum

uyanıyordum sonra
bir çocuk uykusuydu çünkü uykum
ve ben bir tanem
babil’de bir kulede
hissettikçe seni içimde
tanrıyı buluyordum