Düşünce gözlerinden inciler
Ve kesişince düşe bir başka simyadan şahlanıp
Bir kahır öyküsüne doğru uçar adım o yoksul küheylan
De bana ne kadar doldurur içindeki boşluğu
Özleme şartlanan sözcükler

Dersin ki imanım eksik inancım çatlak
Çünkü hiçbir var yokluğunu doldurmayacak
Dersin ki aklım kıt hafızam tutsak
Çünkü bu yarım gölgeler asla gerçeği yansıtmayacak
Görmeyecek ömrün gün ışığı
Kuytuların özgürlüğü hiç bilmeyecek
Harcım insan çünkü harcım noksan

Ve sen zoraki bir telaşla yuvalarından fırlayan
Otuz yıllık gözlerimden başla karartmaya
Otuz yıllık bu kan-kemik-doku yığınından
Kazananın yazdığı netameli tarihi en şık sayfalarından

Hangi sevmek affa mazharsa şimdi
Hangi sevmek canından canana tufan
Bildir hiç gocunmadan
Bildirmek erdemidir elçilerin çoktan unutulan

Çiz yolunu sonra ve bırak olsun olacaklar
Ne süreç elinde çünkü ne de nihai karar
Bu son bir ilk doğuruncaya kadar
Ne söz söyleyen sensin ne de hükümdar

Duvarda tuğla ağaçta yapraksın sözgelimi
Uzamda nokta zamanda an
Bir nefessin bir göz açılıp kapanan
Bir düşsün bir rüya anca uyanınca hatırlanan
Harcın insan çünkü harcın yavan

Tut elimden ve dursun zaman
Durdurmaya gücü yettiğince zulmü durdurulmaya muhalif
Kuruldukça yıkılmaya dirildikçe ölmeye müsait
Dünyada cehennemi kendinin ahrette cennetlik

Tutmalısın elimden ve durmalı an
Harcım insan çünkü harcım iman